We zijn bang om te accepteren wat is, omdat er angst is dat het dan voor altijd zo zal zijn. Maar de enige reden waarom het voor altijd zo zou zijn, is omdat je niet kan omarmen wat het Nu is. De weerstand – de afwijzing – is het enige dat in stand houdt wat jij graag ziet veranderen.
Wat is het dat je afwijst in jeZelf op dit moment? Wat vind jij dat anders moet dan het nu is? Precies dit gevecht is het enige dat écht pijn doet. Niet de ‘situatie’ zelf. Je vecht met de realiteit en dat verlies je, 100% van de tijd.
Hoe lang ga je nog jeZelf opleggen anders te zijn dan je nu bent? Wat is het dat er niet mag zijn? Jaloezie? Onzekerheid? Kwetsbaarheid? Imperfectie? Waarom moet je je patronen doorbreken, als je ze in het moment niet doorbreekt? Het doet zeer iets te willen wat er nu niet is of zich nu niet aandient. Kan je zien dat wat er Nu is precies is wat je nodig hebt? Dat het nog ergens voor dient: veiligheid, bekendheid en bescherming.
En ja, het zou inderdaad schijnveiligheid kunnen zijn, en ja; soms is het ervaren van bekend terrein prettiger – hoeveel pijn het ook doet – dan stappen zetten in een onbekende wereld. De wereld van liefde, eenheid, oneindigheid, flow en grenzeloosheid. En ja, je beschermt jezelf voor afwijzing, wat jouw ware aard helemaal niet kan ervaren.
Maar als dat is wat je nu nodig hebt: OMARM DAT! Ben ermee. Sta die liefde toe die door je lijf giert waar je je ook bevindt, wat je ook nodig hebt en wat je ook in jezelf tegenkomt. Liefde is namelijk het enige dat überhaupt kan zorgen voor verandering. Liefde maakt dat je bepaalde gedachten niet meer kan geloven, waardoor je minder negatieve emoties ervaart en bepaalt gedrag vanzelf jou loslaat. En dat zal allemaal komen als je er klaar voor bent: make yourself ready by loving what is.
